eifel Archieven - Girlgoneclimbing

Af en toe niet klimmen. Moet lukken toch? Hop, naar de Eifel voor een weekend touren en wandelen. Geen klimschoenen mee. Totdat ik tijdens een wandeling nabij Ettringen tegen een mooi massief aanloop.

Kleine bouldergebiedjes

De Eifel staat bekend om een aantal leuke klimgebieden, zoals Nideggen. Nog voel ik de verzuring in mijn onderarmen van Zitrone (6a+). Duitsers zijn over het algemeen niet flauw als het gaat om graderen en behaken van routes. Dat er in de Eifel ook veel geboulderd wordt, is minder bekend. In de buurt van de Nürburgring vind je talloze kleine, toffe bouldergebieden, zoals Kottenheim en Ettringen. De rots is van vulkanisch gesteente: basalt. Asgrijsgekleurde blokken met opvallend veel wrijving, al doet het glinsterende oppervlakte anders vermoeden.

Opzet in het spel

Bij Ettringen wandelen we een rondje door de Vulkaaneifel. Het valt me op dat er hier en daar wat bezienswaardigheden op de kaart staan getekend. Een paar uur later blijkt er opzet in het spel te zijn geweest: de rode markeringen zijn klim- en bouldergebieden. Sorry, ik kan het echt niet laten. Op mijn sportschoenen klimt het basalt niet heel steady, dus ik probeer een paar gemakkelijke boulders. Maar net als in Fontainebleau moet je ook in de Eifel je verwachtingen een tikje (of twee, drie) naar beneden bijstellen. Ik boulder met moeite een 5a uit. De bouldercircuits zijn met kleuren gemarkeerd. Geel staat voor 3a-4, Blauw staat voor 4a-5a, rood voor 5a-6a+. Boulders zonder zichtbare markering zijn, nou ja, heel moeilijk.

Zowel boulderen als sportklimmen

Naast boulderen vind je in dit deel van de Eifel ook een aantal behaakte massieven. De routes zijn kort, zo’n 12 meter, maar voor Duitse standaarden netjes behaakt. Naast ons klimt een groepje Duitsers een aantal technische plaatroutes. Voorzichtig wordt voetpas na voetpas gemaakt. Touw en setjes hebben we niet bij, dus we besluiten onze wandeling (want dat was het plan) voort te zetten.

Brandend rubber

De Eifel is een ideale plek om de wegligging van je auto te testen. Zo scheuren we met onze Mini door de vele haarspeldbochten (mam, als je dit leest: ik was voorzichtig). Op weg naar ons hotel in Prüm valt me op dat ik wel heel vaak word ingehaald door een gifgroene Focus RS (350 pk!). De auto’s parkeren verderop langs de weg, waar de publiekstribune van de Nordschleife blijkt te zijn. Er staat voor enkele miljoenen euro’s aan foute opgevoerde auto’s op de parkeerplaats. Picknickkleed mee en kijken maar!

Racebaan from hell

De Nordschleife is een 20 km lange groene racebaan from hell, waar iedereen met zijn eigen auto zelfstandig een rondje mag scheuren. Op eigen risico, want de meeste verzekeraars sluiten de Nordschleife uit. Even later komt de geur van brandend rubber los. Vooraan rijdt een Porsche, die al snel ingehaald wordt door een opgevoerde… 20-jarige Corsa. Ik besluit dat mijn Mini hier prima staat, veilig op de parkeerplaats.