Tenerife Archieven - Girlgoneclimbing

Ik klim nu zo’n 18 jaar. Dat is even schrikken hé. Al bijna twee decennia. Wie mij goed kent, weet dat ik fanatiek ben, maar ook voorzichtig. Dat uit zich in de veiligheid opzoeken. Liever naklimmen dan voorklimmen. Check en dubbel check. Gelukkig heb ik mensen om me heen die mij ruimte geven om routes in mijn eigen tempo uit te werken. Want áls mijn muntje valt, dan valt het. Alleen dus wat later (;).

Klimmen Tenerife — Canada del Capricho, het klimgebied bij de Teide

Laatbloeier

Ook qua techniek en kracht ben ik een relatieve laatbloeier. Na een jaar klom ik 6a, na 10 jaar 6c, na zo’n 15 jaar 7a. En had daarmee mijn stenen plafond wel bereikt. Totdat ik het boulderen ontdekte. Thank the klimgod voor boulderhal Bruut! Hier leef ik me elke week uit in verse boulders om daarna gezellig neer te ploffen met vrienden. Na elke training voel ik me weer iets sterker. Ook mentaal. Met dit beetje extra power ben ik ook beter geworden in routes en ligt de magische grens van 7a+ ineens binnen handbereik. Maar het nummertje is eigenlijk maar bijzaak. Veel belangrijker is dat ik het klimmen nu nóg leuker vind.

Arico Abajo — Het nummer onder de route is bijzaak in Tenerife

Tegenpool

In al die klimjaren heb ik in Richard de ideale klimpartner en coach gevonden. Richard is mijn tegenpool in heel veel opzichten. Geduldig, voor de duivel niet bang en neemt (bewuste) risico’s. Het verschil in klimniveau tussen ons is de eerste 10 jaar heel groot geweest. Ik klom op mijn gemakje vijfjes en zesjes, terwijl hij de naastgelegen 7c probeerde. Richard geniet echter net zoveel van iemand die zijn eerste voet op rots zet, als de Adam Ondra’s van deze wereld die records verbreken. “Het getal onder de route is niet belangrijk”, is één van zijn mantra’s.

Frankenstein

Door het verschil in klimniveau is het bij de keuze van een klimbestemming een voorwaarde dat we er beiden uit de voeten kunnen. Tenerife is zo’n bestemming. Drie jaar geleden klim ik in de hoger gelegen gorge, Arico Arriba, de gemakkelijke routes. Heerlijk in de zon, omringd door palmbomen en mensen uit alle windstreken die hun eerste klimschreden zetten onder begeleiding van de klimcoaches van Ocho Climbing en Tenerife Climbing house.

Eenmaal opgewarmd, lopen we naar het lager gelegen Arico Abajo. Hier vind je vooral de ervaren locals die een staaltje acrobatiek vertonen in de langere routes van sector gymnasio de Frank. Ofwel de sector die ik gekscherend gymzaal Frankenstein doop, door de eeuwige wolk die erboven hangt en de ratten die rakelings uit de bossen schieten (ieks!!). Richard danst moeiteloos over de vulkanische rots van La silla eléctrica (7b). Op dat moment kan ik alleen maar dromen van dit soort routes.

Zoekwerk

Drie jaar later is deze laatbloeier weer op Tenerife. Richard is benieuwd wat ik nu van La silla eléctrica vind. “Je bent een stuk sterker geworden, misschien is het iets voor je.” De zon schijnt en de enige fauna die ik dit keer ontdek zijn schattige gekko’s. Als ik onder de wand sta, zie ik pas hóe overhangend het is en raak ik een beetje geïntimideerd. Richard snapt dat naklimmen op dit moment al gek genoeg is. Hij hangt de route voor mij in. Ik struikel over de eerste harde pas; linkerhak hoog op de rots leggen en daarna via een piepklein randje naar een goede greep. Na een poging of tien zien mijn handen er gehavend uit.

Halverwege de route kan ik even op adem komen. De laatste meters volgt de beruchte ‘electrische stoel’, waar de route zijn naam aan dankt. Een tricky passage waar je vanaf een slechte zijgreep ver ‘springt’ naar een plat dak. Er eenmaal opgeklommen, lijkt het alsof je op een stoel zit. Ondanks de vermoeidheid voelt de route niet onmogelijk. Belangrijker nog, ik geniet van het klimmen.

Goud

Een dag later klim ik La silla eléctrica uit! Ik ben blij, maar het voelt nog niet ‘af’. Richard drukt me op het hart dat dit een prestatie is om heel trots op te zijn. Het maakt hem niet uit of ik naklim of voorklim. Wellicht wel door deze positieve vibe, opper ik de route nogmaals te proberen. Tóch voorklimmend. De expressie op zijn gezicht is goud waard. “Stoer van je!“, wetende dat hij straks een dag in zijn dikke donsjas bibberend onder een rots staat, terwijl ik van setje naar setje klim. Dat heeft hij ervoor over. Voor mij. Net als ik het geweldig vind als hij of een van mijn klimvrienden tijd steekt in zijn eigen uitdaging. Na twee dagen uitwerken, mijn angsten doorstaan en letterlijk vallen en opstaan dans ik naar boven in La silla eléctrica! Zo zie je maar, ook laatbloeiers bloeien op van voldoende tijd, liefde en aandacht.

Arico town — In Arico gaat alles tranquilo

Tenerife is het Canarische eiland waar massa’s voornamelijk seniore en lallende toeristen naartoe gaan. Als natuurliefhebbende klimmer niets te zoeken. Of wel? 4 redenen voor een klimtrip naar Tenerife.

1. Vulkanische rots in alle soorten en maten

‘Plop’, dat is het geluid dat ik hoor tijdens een bouldertraining. Acht weken voor ons vertrek naar Tenerife maakt mijn vinger een duidelijk ‘knappend’ geluid. Een pulley rupture aan mijn middelvinger. Wat nu? Richard is in topvorm en wil elke dag in zware routes hangen. En ik? Zekeren en toekijken? Tenerife blijkt echter de ideale plek voor ons beiden. In de upper gorge van Arico (Arico arriba) vind je oneindig veel, vingervriendelijke vijfde- en zesdegraads routes. Daar werk ik rustig aan mijn herstel na de blessure. De meeste routes zijn subtiel en technisch op prachtige roodbruine vulkanische rots. Een goede voettechniek is belangrijker dan (knijp)kracht. Een walhalla voor beginnende klimmers. Opwarmen in de upper gorge dus en daarna een korte wandeling naar de hoofdwand van de lower gorge. Daar klimt Richard na enkele dagen zijn project uit: La silla electrica (7b).

Guiria

Ook gaan we een aantal dagen naar Guaria, een gebied dat voornamelijk bekend is bij lokale klimmers. Een heerlijk rustige plek waar alleen het geluid van overvliegende roofvogels is te horen. De routes zijn langer dan in Arico (gemiddeld 30 meter) en de rots is licht overhangend. Ik klim een aantal mooie 6a’s. Het gaat steeds beter met de pulley!

El Rio, climbing Tenerife — Klimmen in sector El Rio, Tenerife

Climbing Arico Arriba, Tenerife — Sector Arico Arriba, Tenerife

2. Wandelen zonder iemand tegen te komen

Door mijn eerdere blessure ben ik genoodzaakt regelmatig een (extra) rustdag in te lassen. Voor wie deze dag net als ik actief wil invullen is Tenerife een goede plek. Er zijn talloze gemarkeerde wandelroutes. Van mild tot pittig en met of zonder gps te lopen. Als eerste route kiezen wij een pad dat van Villaflor naar het zuiden loopt. “Zeven km, dat is goed te doen toch?”, beginnen wij het wandelingetje.
Na een kilometer of drie zetten de eerste tekenen van verzuring in. Ruig terrein en veel hoogtemeters, dat zijn de beentjes niet meer gewend. Ondanks de ligging nabij een toeristisch dorp komen we geen ziel tegen. Heerlijk. Ruim vier uur later arriveren we afgepeigerd bij ons eindpunt. Een paar dagen later ontdekken we dat ook de paden naar de meeste klimgebieden een prachtige wandeling op zich zijn. Bijvoorbeeld naar El Rio, dat achter een stuwdam verscholen ligt.

3. Shoppen, shoppen, shoppen

Ik ben niet vies van een middagje shoppen. Fijn ter afwisseling van een inspannende klimdag. De zuidkust van Tenerife is vergroeid tot een grote shopping mall, die strekt van Adeje waar wij verblijven tot Los Christianos. Naast ouderwetse toeristenwinkeltjes vind je er alle grote modemerken en een aantal outlets. Kleine waarschuwing: tijdens de Rabajas krioelt het er van de koopgrage Russische dames op leeftijd. En dat geeft wat geluidsoverlast.
Ook aan de mannen is gedacht met grote sportmerken en -outlets. Een aanrader is de Decathlon in Santa Cruz. Trek er een paar uur voor uit, want dit is echt de grootste Decathlon die je ooit zult tegenkomen.

4. Ideale weersomstandigheden

Op Tenerife kan het hele jaar geklommen worden. Op hete dagen bijvoorbeeld in een groot deel van Arico. Kwestie van op het juiste moment oversteken van de ene naar de andere wand. In januari klim je meestal in een t-shirt. Houd er wel rekening mee dat de meeste klimgebieden hooggelegen zijn. Arico is gemiddeld zo’n tien graden kouder dan aan de kust. Brrrr! Wij hebben de ‘pech’ dat zich tijdens onze vakantie permanent een grote wolk boven het eiland bevindt. Daarmee blijft de temperatuur soms steken op zo’n 9 graden in Arico. Winterjas en beanie mee dus! Sector Canada del Capricho nabij de Teide slaan we deze trip over. Daar is het zo’n 4 graden Celsius.