Twee weken op Kalymnos: het voelt als twee maanden. Positief bedoeld dan he. De rust en harmonie op dit kleine eilandje zijn ongeëvenaard.

Ghost kitchen

Inmiddels een prachtige scooter rijker laten we de populaire sectoren Grande Grotta en Panorama achter ons. We belanden bij een old time favorite: sector Ghost kitchen. Een korte steile wandeling langs bijenkorven (jykes!) leidt tot een indrukwekkende grot vol met tufa’s en ‘mushrooms’ waar je op en aan kunt hangen, of zelfs op zitten. Links en rechts naast de grot bevinden zich de gemakkelijke routes op voornamelijk hellende rots. Plaat is niet mijn vriend. Dus kiezen we Dafni (6c+), een overhangende spierballenroute.

The Cow song

Net als ik goed en wel de eerste passen maak in de route, klinkt gelach en gezang vanaf het pad naar boven en een geluid dat verdacht veel lijkt op … een radio. Crisis, ik kom hier voor mijn rust! Ik kom hangend en wurgend boven in Dafni en semi-geïrriteerd kijk ik wie hier dit kabaal veroorzaakt. Geen radio, maar wel een zingende, gitaarspelende Stefan Keiner, die enkele dagen ervoor zo prachtig zijn project Fun de Chichunne (8a) in Grande Grotta probeerde en Richard fanatiek door Trela (7a) schreeuwde. Stefan vermaakt de aanwezigen, voornamelijk Amerikanen, met een Duitse ballade over koeien. Ik klim deze dag geen route uit, maar wordt wel samen met Richard gefotografeerd in Remember Wadi Rum (6c). Spot de blije zekeraar op de foto (;). Topdag!

The Underclings

De volgende dag scooteren we naar sector Arhi, een bocht voor Ghost kitchen, met een even imposante grot. Nadeel is dat de routes relatief exposed liggen voor de Noordenwind, wat het moraal niet veel goed doet. “We zien wel”, spreekt Richard wijs uit. Zonder verwachtingen en relatief inspiratieloos warmen we op in een 5c, die opmerkelijk lastig blijkt voor dit niveau. De overhangende routes lonken. In 2016 klom ik de naastgelegen route The Underclings (7a) op Arhi. “Even testen of we nog in vorm zijn”, grap ik. De route is 40 meter lang, maar nergens super moeilijk. De kunst is netjes klimmen, volhouden en je rust bewaren. Zeker wanneer je op het eind zo’n drie meter over zij- en ondergrepen (vandaar de naam) naar rechts traverseert om vervolgens weer twee meter links naar de eindketting te klimmen. Gelukt! Apetrots.

Vergeet je knie nie

Op dit soort momenten wil ik altijd even nagenieten. Toch niet niets, zo’n 7a. Richard heeft zijn oog echter al laten vallen op een andere oude bekende: Kastor (7a). Niet te vergelijken met The Underclings: bijna drie keer zo kort, twee keer zo overhangend en puur op power. Richard klimt moeiteloos naar boven. Daarna doe ik een poging maar haper bij elke pas. Mijn armen zijn leeg en daardoor lukt het me niet om de verre, dynamische bewegingen te maken. Na een flinke blok kom ik aan bij het kenmerkende deel van deze route: twee gigantische gaten waar de meesten snel voorbij klimmen. Ik prop traditiegetrouw mijn volle knie in het gat en kan daardoor beide armen laten rusten. De tweede poging klim ik de route uit. En geniet nog dagen na van deze prestaties.